in

Eylül Akşamı

Uzun zamandır bu anı bekliyordum. 

Yorganıma sarılıp pencereyi açmayı, rüzgarın saçlarımı uçurmasını, gözlerimi kapayıp damlaların kirpiklerime değmesini…

Seviyorum işte bu anı. 

Islanmış yollardaki teker seslerini, parmak uçlarımın üşümesini, pencerelerdeki sarı ışıkları saymayı…

Tekrarlayan şarkılarımı, en çok da onları. 

Seviyorum iste tam da bu anı.

Ne düşünüyorsun ?

1 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

Vahşi Yaşam Savaşçıları

İçi içine sığmamak (!)