Pia

Paslı çivilerini söktüğün ruhumun derinlerine düşürdüm sesini.

Bir daha bulamayayım hep yankılanıp dur diye içimde.

Ama alışkanlıktır ya kulaklarım yine de bulmayı umdu sesini Smyrna’nın bu tozlu sokaklarında.

İşte o anda yumdum gözlerimi

Kalbimde atan ritmini yeşerttim gülücüklerimde

Karanlık gökyüzümdeki yıldızını harladım

Sonra da başladım tekrardan çabalamaya

Kimi hayallerde uçuk saçık bahisler oynamaya ve ummaya

Mutlu olmandan güç alarak devam ettim yola.

Sonunda yine yalnızlığa vardım belki ama değiştiremiyordum işte bazı şeyleri

Hayat solduruyordu etrafımdaki her seni

Sürüyordu seni benden uzak suretlere

Fakat başarılı olamayacak biliyorum

Sesini bulamadığı sürece tamamiyle başaramayacak

Ve ben içimdeki senle sana gelmeye devam edeceğim