Hüzünlü bakma öyle
İki parmak cam var dünyayla aranda
Saçlarının sarısına yazık
Hüzünlü bakma öyle.
Kalbi dünyanın kirine yenik düşenlerden gibisin
Gerçi insan insanı müneccim olsa tanıyamaz bu devirde
Benim ki de laf işte.
Ama sen öyle hüzünlü bakma yine de
Bak şiir yazıyorum
Başına iş açıyorsun durduk yere.
Her şey iyi güzel de
Kıyafetler ne öyle
Tamam süt beyaz güvercin gibi ellerin
Ama yakışanı bilmez misin sen hiç kendine
Neyse sen yine de öyle hüzünlü bakma
Uzun yoldayız
Ağlatma insanı durduk yere.
Camdan öteye gidiyorsun dalıp dalıp
Gözlerinin gittiği yerlere dikkat et
İki parmak öten zalim bir dünya
Başıma iş açtın durduk yere
Hüzünlendim yine
Hüzün şiir açıyor insanın başına.