in

konçerto iki

bazen bulutlar unutulur gökyüzünde

yağmur daha yağarken kaybolur

rüzgarsa alıp götürür her şeyi

geriye kalan hiç bilmediklerin olur

x

beynelmilel bir yalnızlık içinde

kuruyup savrulan ağaç yaprakları

uzaklardan gelen satürn sevgisi

herkes bir yerlerde kendini arıyor

x

yeniden dönmek istersin en başa

bütün zorluklar peşinden gelirken

sonunda ait olduğun yerdesin

diyalektiğin tüm karmaşasında

x

gecenin doyumsuz sessizliği ve

sonrasız güzelliğinin iç bulantısı

yıldızlar birbirleriyle konuşup durur

sen üşümüş kirpiklerini dinlendir

x

mevsimi gelmiş olmalı frezyaların

henüz yazılmamış şiirler alacakaranlık

sen içinde kaybolduğun şehirler

tek başına yine başaramayacaksın

x

geçmişten eksik notalar çalıyor

kulaklarında uğultulu pişmanlıklar

mektuplar bilmediğin alfabeden

her sayfa bir diğerinden yarım

x

eski sinemaların loş kalabalığı

silahlar seni öldürmeye niyetlenmiş

kaçmak yetmiyor hem de hiç yetmiyor

zaman kalmadı yeniden ölmek için

x

telefon kulübelerinde adsız özlemler

sen seçilmiş yalnızlığın en derininde

ve ay tutulmuş öylece kıpkırmızı

korkma kalbin senden çok uzakta

x

ah işte bak yine başladı

rachmaninoff piyano konçertosu no iki

ama o chopin severmiş rivayet

bir türlü dinletemedim gitti

Ne düşünüyorsun ?

1 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

Annihilation Mı Yerçekimli Karanfil Mi ?

41. Senfonide İntihar / İda