melihcan
bazen bulutlar unutulur gökyüzünde
yağmur daha yağarken kaybolur
rüzgarsa alıp götürür her şeyi
geriye kalan hiç bilmediklerin olur
x
beynelmilel bir yalnızlık içinde
kuruyup savrulan ağaç yaprakları
uzaklardan gelen satürn sevgisi
herkes bir yerlerde kendini arıyor
x
yeniden dönmek istersin en başa
bütün zorluklar peşinden gelirken
sonunda ait olduğun yerdesin
diyalektiğin tüm karmaşasında
x
gecenin doyumsuz sessizliği ve
sonrasız güzelliğinin iç bulantısı
yıldızlar birbirleriyle konuşup durur
sen üşümüş kirpiklerini dinlendir
x
mevsimi gelmiş olmalı frezyaların
henüz yazılmamış şiirler alacakaranlık
sen içinde kaybolduğun şehirler
tek başına yine başaramayacaksın
x
geçmişten eksik notalar çalıyor
kulaklarında uğultulu pişmanlıklar
mektuplar bilmediğin alfabeden
her sayfa bir diğerinden yarım
x
eski sinemaların loş kalabalığı
silahlar seni öldürmeye niyetlenmiş
kaçmak yetmiyor hem de hiç yetmiyor
zaman kalmadı yeniden ölmek için
x
telefon kulübelerinde adsız özlemler
sen seçilmiş yalnızlığın en derininde
ve ay tutulmuş öylece kıpkırmızı
korkma kalbin senden çok uzakta
x
ah işte bak yine başladı
rachmaninoff piyano konçertosu no iki
ama o chopin severmiş rivayet
bir türlü dinletemedim gitti
