melihcan
ben eleni’nin elerini hiç tutmadım
bembeyaz ellerini koklayıp öpmedim
yakınımda değillerdi o zamanlar
yanlış aşklar tarafından zehirlenen
farklı yaşamlara tutsaktık hem
x
ben eleni’nin sesini hiç duymadım
gün batımını birlikte izlerken
konuşmadık hayallerimizden
en sevdiği şarkıyı söylerken bana
eşlik etmedim ona bir meyhanede
x
ben eleni’nin gözlerine hiç bakmadım
güneşte yeşile çalan gözlerine
bakıp da söyleyemedim adını
gözyaşlarını kadehimde biriktirip
sarhoş olamadım doyasıya
x
ben eleni’yi hiç tanımadım
anlatılan hikayelerini dinledim
bir fotoğrafını bile görmedim
sadece düşündüm yıllarca
belki bir gün görme umuduyla
x
ama ben eleni’yi hep sevdim
derinlerde bir yerde
belki de hiç bilmeden
içim sıra yaşadım gizlice
neredesin eleni neredesin
