in ,

En Sadık Sevgili

Öyle anlar olur ki insanın hayatında kalabalıklar içinde yapayalnız hissedersin. Ya da yapayalnız olsan bile kafanın içindekileri bastıramıyorsan eğer, tam iş çıkışına denk denk gelmiş, içi tıka basa dolu bir tramvayda ilerlersin. Böyle anlarda kitaplara sığınırım.Orada bambaşka bir yolculuk vardır çünkü. Hayatın akışından farklı. Hayattan daha gerçek.Yaşadığım en fırtınalı anlarda kitapların sayfalarını çevirdikçe durgunlaşırım. Günün belli saatlerinde adeta meditasyon yapar gibi kitaplığımın karşısına geçer öylece bakarım. Sanki bütün yorgunluğum gider o anda. ‘Küçük Prens’ göz kırpar. ‘İnce Memed’ bir selam çakar. Sonra yaşamaya, mücadeleme geri dönerim. Bazı zamanlar gelir hiç ölmeyecekmiş gibi çabaladığımız bu dünya için çırpındığımızda varoluş nedenimizi bile unuturuz. Böyle anlarda soluğu yine kitaplıkta alırım.Elime hemen bir kitap alır,karıştırır ve altını çizdiğim cümleleri okurum. Yolumu bir şekilde kaybetmeye başladıysam eğer böyle çabucak bulurum. Okurken kendimi bulduğum satırlarda yine kendimi bulmak için gezinir dururum bir süre. Ve tamamdır işte. Yorulduysam, durulduysam adresim bellidir. Evimizin alt odasında bulunan , dört raflı , ahşap kitaplığın önü..

NOT: Kitaplar insanlardan her zaman daha vefalıdır!

Ne düşünüyorsun ?

4 puan
Artı oy Eksi oy

2 Yorumlar

Yorum yaz
  1. Kitaplar hakkında; okuyan her insan için, her biri birbirinden farklı yeni dünyaların kapılarını araladığını düşünürüm. Bir kitap bir sefer yazılmıştır belki ama aslında onu okuyanların sayısı kadardır. Üstelik bazıları vardır ki her okuduğunuzda yeni bir şey keşfedersiniz. Sadede gelecek olursak, herkese farklı rüyalar gördürdüğü kesin bu kitapların fakat bütün kitapseverlerin de kitapları hakkında aynı düşünceye sahip olması bence sevgimizin evrenselliğinden.

    • Ben de size aynen katılıyorum. Her kitap bize mutlaka bir şeyler katar. Bir kitabı defalarca okumak ise daha çok şey katar. Otobüste giderken yolun diğer tarafında kalan güzellikleri kaçırırız belki. Kitabi bir kere okurken de öyle ama o yolu tekrar gittigimizde bu sefer diger cam kenarina oturursak diger guzellikleri de yakalayabiliriz. Bu yolda ayni dusuncelerde oldugum insanlari bilmek guzel. Yorum icin tesekkur ederim. 🙂

Bir cevap yazın

Kırık kalp çölü

Klişe bir son gün (Bölüm 1)