Belki bu sana son mektubum olabilir. Eline verdiysem ve seni öptüysem o an bütün duygularım apaçık seni bekliyor hatta zaman duruyordur. Ben gitmeliyim senin ne yaptığını anlayamıyorum, çözemiyorum ve yoruluyorum deli gibi özlüyorum ama yoksun taş kalbim sadece sen öpünce çiçek açıyor bütün kara bulutlar gidiyor sanki ve bir umut ışığı olduğunu gösteriyorsun yaşamak için. Böyle bir esinti oluyor ama sanki sen ordan tam 1 saniye önce geçmişsin gibi burnuma bir koku geliyor ah sevdiğim, sendeki ne güzel kokudur . Tabi bu bence evren tarafından bana bir oyun neyse ben senden duymak istiyorum bazı şeyleri bana yazı yazmanı istiyorum güzel şeyler olsun çünkü buna ihtiyacım var. En çokta şunu merak ediyorum. Beni özlüyor musun? Bunu çok merak ediyorum yazılarına ekle.Senden vazgeçmeye çalıştıkça dahada çok bağlanıyorum ve bunu beni fazlasıyla yoruyor.Şey birde en çok ne kötü biliyor musun çalıştığın yere geliyorum yanıma geliyorsun bir öpüyorsun ya ben önce ölüyorum sonra tekrar doğuyorum. Tarifi yok resmen. Kötü dediğime bakma aslında çok güzel ama ordan kalktıktan sonra ben oraya hiç gelmesem sana yazmasam kayıplara karışsam aklına gelmem ya en çok o üzüyor beni umursamaya çalışıyorsun ama aslında bence umursamıyorsun kendi sorunların var ben parazit gibi bir şeyim de neyse ben yine de kötü olsam da sonradan 5 saniyelik çiçek açmayı bile seviyorum. Delirmişsin diyorsundur bana şimdi ama umrumda değil. Hayatındaki sorunlarını çözmeye başlamışsındır diye dua ediyorum ve en az zararla kurtulmayı diliyorum. Gelecek olursan hiç gitmemek için gel olur mu? Beni ararsan hemen uzağında olurum fakat sanırım artık ümidim azalmak üzere, canım yanıyor fark etmiyorsun bile beni beni görünce napacaksın diye her seferinde deli gibi merak ediyorum. Bu mektubu sana ne zaman nasıl vereceğim bilmiyorum hatta belki hiç vermem. Sen beni artık unuttun sanırım ben de aptal gibi hala seni bekliyorum bu neyin eseri beni nasıl bu hale soktun çok merak ediyorum. Bazen bana hasret kalmanı diliyorum değer verdiğim insanın beni bir kalemle silmesini anlayamıyorum canım yanıyor. Hoş gerçi bu söylediklerimin hiçbiri umrunda değil ama ben yinede yazıyorum söyleyemediğim bazı şeyler varsa burda yazıp anlatmaya çalışıyorum sana. Senden bir yazı bekliyorum bir kâğıda yazabilirsin, bir mesaj atabilirsin, arayabilirsin ya da belki yüzüme anlatırsın ama yüzüme anlatırken benimle çok ilgilenmiyorsun etrafına sürekli birileri geliyor. Beni önemsemiyorsun ama beni sevdiğini söylüyorsun artık onu bile söylemiyorsun ama bunları yazarken çok aptal olduğumu düşünüyorum. Bir insan değer görmediği en azından ümit için çabalamaya çalışan birisini görmezden gelen birisi için neden bu kadar uğraşır?Bazen öyle bir his geliyor ki aklıma, Nazım Hikmet’in Bence Şimdi Sen de Herkes Gibisin şiiri kafamda yankılanıyor bilmiyorsan işte şiir;Gözlerim gözünde aşkı seçmiyorOnlardan kalbime sevda geçmiyorBen yordum ruhumu biraz da sen yorÇünkü bence şimdi herkes gibisinYolunu beklerken daha dün geceKaçıyorum bugün senden gizliceKalbime baktım da işte iyiceAnladım ki sen de herkes gibisinBüsbütün unuttum seni eminimMaziye karıştı şimdi yeminimKalbimde senin için yok bile kinimBence sen de şimdi herkes gibisinBu dizeler kafamda yoğunlaşıyor fakat sonra tekrar geliyorsun geçmiyor. Yoruluyorum, korkuyorum daha da bağlanıyorum. Hah bir de seni bilsem hala seviyor musun? Özlüyor musun? Nasıl da merak ediyorum bir bilsen. Artık sürekli aynı şeyleri tekrar ediyorum ama sen bunu hiç bilmiyorsun çünkü ben senin için Yokum sen hayatına devam ederken ben hala yerimde saymaya devam ediyorum. Ha eğer bir gün bunu vermişsem ve sen bunu okuyorsan bil ki senden sonra eksik kaldım gel be, bu kadar zor mu be. Bir kere sarılmak bir kere öpmek ya en azından önemsemek bu kadar zor mu. Sevmek sevilmek güzelken ve sonunda hepimiz ölecekken ne gerek var bunlara ayrı kalmaya can yormaya?
in Denemeler