felix
Ben bazen çıkıyorum gökyüzüne
istemsiz
bazen içiyorum elime ne geçerse
sonra yollar, taşlar, çıkarsa önüme aşklar
çiğ gibi yağıyor üstüme zamanın sihri
hissetmiyorum yalınayak bunları.
Bazen de kayboluyorum
bulunamaz bir halde yalnızlıktan
böyle zamanlarda şiirlerimi bile karışık yazıyorum
sürülemez izi bıraktığım ne kaldıysa artık ardımda
yok ede ede ilerliyorum.
El yakan hatıralardan ziyade
güneşe dönüyorum bedenimi
mana aramaktan yorgun halde
yine istemsiz güneşe dönüyorum
işte böyle zamanlarda ben nadir de olsa
maddeye özlem duyuyorum.
