Hamuş
Bilmem kaç bahar geçti de.
Ben de seni buldum sonra.
Aradığım sen isen eğer, müjdeler göğüs kafesimdeki kuşa.
Belki artık yere uzanan fistanının boyu kadar benim için hayat, başına doladığın örtü kadar renkli.
Belki benim gece olduğum alemde Ay’sın sen, belki gündüz olduğum alemde güneş.
Belki sen geri kalan ömrümün turkuaz renkli misketi.
Belki ben gökyüzüyken mavisin sen, ben ormanken yeşil.
Belki ben bir kavurucu çölüm, içimde kuyusun sen.
Belki ben bir kavurucu çölüm, içimde vahasın sen.
Belki ben garip bir şiir, dizemde gizli manasın sen.
Belki ben bir kitap, en anlamlı cümlem sen.
Belki ben peşi sıra dizilen cümleler, bana anlam veren notalar sen.
Belki ben beyaz renkli bir nilüfer, sen bana temmuz ağustos.
Ya da belki sen eylül, eylülle gelen sonbahar ben.
Belki ben bir sonbahar yağmuru, kopup geldiğim bulut sen.
Belki ben hafif bir damlayım, okyanusum sen.
Belki ben uçmaya aşık bir kuş, üzerimdeki kanat sen.
Belki ben kafeste bülbül, kafesin kilidi ise sen.
Belki ben bir arıyım, aradığım çiçek sen.
Belki ben üzümden gelen mey, içine dolduğum kadeh sen.
Belki ben aydınlatan kıvılcımlar, içinden çıkıp yayıldığım ateş sen.
Belki ben göğüse gömülü akciğer, içime dolan nefes sen.
Belki ben yolunu kaybetmiş yolcu, yolumu gösteren yıldız sen.
Belki ben şu deli divane dolanan kan, rotamı çizen damar sen.
Belki ben ömrüme tabi Mevlana, beni ben eden Şems sen.
Belki ben şu çirkin suret iken, güzel gözükmeme vesile siretim sen.
Belki ben kendini bilmez bir kalem, doğru yazmamı sağlayan mürekkep sen.
Belki ben şu uykuyum, içimde vuku bulan rüya sen.
Belki ben bir resimim, fırçam sen, boyam sen.
Belki ben bir akvaryumum, içimde yaşayan balık sen.
Belki ben dönüp duran bir gezegen, yörüngem sen.
Tuttuğum yol doğruysa eğer; aranan sen benim,arayan ben ise sen.
Tuttuğum yol yanlışsa eğer; girdabın içine hapsolmuş ben, beni dışardan seyreden sen.
