İnsan

İnsan kelimesi arapçada nisyan kökünden geliyor. Nisyan ise unutmak demek. İnsanoğluyuz Kimi zaman unutur oluyoruz çoğu şeyi ama her kötü sandığımız aslında çok büyük hayırlar barındıran imtihanlar unutulmuyor. Zaman herşeye alıştırıyor. Unutulan tek şey ilk günkü yaşadığın acının şiddeti oluyor. zamanla unutulup alışmışlık seviyesine getiriyor seni. Zaman geçtikçe yıllar geçtikçe her yaşadığın ufak birşey olsa bile kimi zaman senden çok şey alıp götürüyor kimi zaman çoğu şey katarak. Böyle böyle yaşayıp gidiyoruz. Yeri geliyor tutunacak şeyler arar oluyoruz yeri geliyor yanımızda kimse olmasın dediğimiz zamanlar istiyoruz. İnsanoğluyuz ışte sürekli değişen bir ruh haline sahibiz. Unutuyoruz Dünya burası sürekli yolunda gitmiyor herşey. Arada büyük şeylerle baş etmeye kalkıp arada küçük şeylerin üstesinden bile gelemez oluyoruz. Böyle böyle geçiyor zaman. Ama sorarsan hep dilimizde herşeye bir şükür ediş herşeyin en hayırlısını istiyoruz. Hayırlısı bazen çok büyük sıkıntılarla baş başa bıraksada bizi şikayet edemiyoruz. Çünkü hayırlısını isteyen zaten bizdik bunu en iyi kendimiz biliyoruz. Yeri geliyor nefsimiz içimizden ben bunu haketmedim dedirtiyor bize ama öyle zamanlarda da aklımıza Efendimizi getiriyorum. Onun yaşadıklarının yanında bizim imtihanlar nedir ki diyorum. Söylesene o yaşadıklarının hangisini haketmişti? O nasıl bir hak edişti diyorum. Işte o zaman nefsimin dilimde olmasa da içimden geçirdiği her cümleden utanır oluyorum. Hani diyorlar ya burası dünya yahu burası bu kadar ışte çok birşey bekleme diye. işte tüm mesele bu. Bize ise bu yaşam sürecinde ne imtihanla baş başa kalırsak kalalım tutunacak tek birşey kalıyor Rabbimle iletişimimiz. Dua oluyor onun adıda. Bol bol dua etmek lazım aslında o zaman her şey geçiyor.