Ben, ben değilim.

Yaşıyorum,yaşadığımı sanıyorum.Kaybolan her anımı tam varsayıyorum.Biliyorum,korku sondur.Bilgisizliğim,korkumdan vazgeçemeyişim.Yazdığım her şiirde yazıda başa,en başa dönüyorum.İnşa ettiğim yalnızlık içinde boğulduğumu görüyorum.Kaçtığım,korktuğum her bir an için yas tutuyorum.Keşke diyorum,keşke cesaretim olsaydı.Keşke ben olsaydı bendeki.İçimde bir başka benlik var sanki.Beni yönetiyor.Ağla,gül,kork,bağır,kır,dök,üzül komutlar net.Eksik olan sukünet.Yönetimi ele alamıyorum.Komik değil mi?Ben,benliğimde sıkışıp kalmış bir zavallıyı aşamıyorum.Ben,ben olamıyorum.