Gecenin ıssız koynundan yıldızları selamlıyorum.
Çekirge sesleri, sümbül kokuları eşlik ediyor sessizliğime.
Hayal kurmuyorum sadece yıldızlara fısıldıyorum.
Yaşamayı sevmek mi tüm mesele,
Sevilmemiş biriyken nasıl öğreneceğim sevmeyi?
Belki de en güzel ben severim.
Yıldızlar, öğretin bana sevmeyi, geceyi
Bu denli sıkı tutunurken gökyüzüne,
Ben kime tutunmalıyım, öğretin.
Parlamayı öğretin, sevmeyi kendimi.
Karanlıktan korkmamayı öğretin bana.
Koyu ruhlara nasıl ışık olabilirim, öğretin.
Her şeyin cevabı sevmekten geçiyor değil mi?
Çok uzaksınız bana, sevmek nasıl öğrenilir?
Hoş,
Uzakları sevmek çok daha kıymetlidir sanki,
İmkansızı sevmek çok daha zordur,
Annemden öğrendim.