Akreb’i ağaçsız bırakırdı,
Saçlarından dökülen zaman.
Eskisi kadar güzeldi gülüşün ;
Sanki, bilye satılıyordu hala bakkallarda.
Sanki, elimizde eriyordu elma şekerleri,
Kırmızı kırmızı akıyordu parmaklarımıza…
Sahi bu kadar güzel gülünecek ne vardı dünyada ?