in ,

Zaman İçinde Zamansız Kalmak

 

Zaman akıp giden su misali. İçinde her şeyi barındıran koca bi hiçlik belki..çok kıymetli bir o kadar kıymetsiz gördüğümüz geçmişimiz, geleceğimiz, şimdimiz. Yapamadıklarımızın birikintisi sanki. Her şeyi zaman varken yapmak gerek oysa. Geciktirilmiş sözler, askıya alınmış hayaller, ertelenmiş itiraflar, gerçekleştirilmeyen buluşmalar… Bazen hayatın en yıkıcı tarafının bu olduğunu düşünürüm savrulan, yavaş yavaş sonlanan vakit. İnsanlık boyu süre gelen en önemli konudur belkide zaman içinde zamansız kalmak, biteceğini bildiğin halde değersiz görmek, gün geçirmek.

Bundandır belki büyülenmiş hayatın içinde kaybolmak hiç ölmeyecekmiş gibi yaşamak, yaşarcasına ölmek…Kimiz,neyiz,nerdeyiz… cevabını veremediğimiz onca soruyu düşünmezken,her şeyden acizken,zaman gün be gün ilerlerken,farkına varamadığımız varlığımızın kıymetini bilmezken,her şey yok olurken,zaman nedir düşünmezken aniden bir mucize oluverse bir küçük kıvılcım düşse içimize bazı şeylerin öyle farkına varsak ki olmazları oldurabilsek mesela. Zaman,her şeye deva..

“Dün bugünün anısı yarın ise bugünün rüyasıdır”demiş Halil Cibran. Bir cümlede üç zaman,üç durum,üç fark anlamlandırmak ne zor. Dün,bugün,yarın.. Hayat şu üç günden ibaretken pembe hayaller gerçekleşmezken,umut dolu cümleler söylenmezken, sadece ölümü beklerken insan var olmanın anlamını bulabilir mi? 

Şunu unutmayın ki zaman hiç kimseyi beklemez.

Dün artık mazi oldu.

Yarın ise muamma.

Bugün ise avuçlarımızın içinde bize sunulmuş bir armağan.

Zaman sessiz bir testereyken hayatımızdan lime lime giderken saniyeler,dakikalar,saatler… birbirimizi sevmemiz gerekirken, samimiyeti bulmuşsak koca bir yürekte hiç tereddüt etmeden tutmalı tuttuğumuzu bir daha hiç bırakmamalıyız. Zaman, bir insan damarında akan kan gibi hiç durmadan, yorulmadan.. işte akarken o kan insan damarında ve geçerken dünya hayatında zaman kalbinin iç cebinde büyük bir hassasiyetle taşıman lazım hikayeni.. Gerçekleştirmen lazım hayallerini, unutmaman lazım aklından bir kere olsun geçirdiklerini,sevmen lazım sana değerli hissettiren herkesi,henüz vakit varken yapman lazım kalbinden ve aklından geçirdiğin tüm hissettiklerini, düşündüklerini.

“Evvel zaman içinde…” ile başlıyor çocukluğumuz.”Rüzgar Gibi Geçti” oluveriyor -ne kalbur kalıyor ne de saman! “Gel zaman git zaman”,”bir arpa boyu”ömrümüz de “bir varmış bir yokmuş”a dönüyor. Bir masal oluyor, neredeyse bir yalana varıyoruz. Zamanın sürükledikleri arasına katılıyoruz biz de çaresiz. Zaman tünelinden geçip gidenlere karışıyoruz. Bir sırra eriyor muyuz, belli değil.(Alıntı)

Bir zamansızlık ki geri dönüşü yok, bir zamansızlık ki gidenin dönüşü yok.. Bir zamansızlık ki hep hüsran hep hüsran..Bir zamansızlık ki  zamanın içinde zamansız kalınan..

Ne düşünüyorsun ?

0 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

Tek

Tanrı