in

İnsanlar Neden Kalp Kırar?

“Kalbim kırıldı.” Bazı cümleler hayatımızın merkezine saplanır kalır.Böyle onu ordan çıkarmak için binbir çaba harcarız ama bir türlü başaramayız.Bazen kendi suçumuz varsayarız bazen insanlara yükleriz bu sorumluluğu fakat içimizde,zihnimizde döner durur.

“Kalbim kırıldı.” Bu cümle…kısacık bu cümle benim hayatımın merkezi olabilir.İnsanlar Neden Değişir yazımda anlattığım olaya benzer bir olay daha yaşadım.Tam 9 yıllık arkadaşım -aslında ona arkadaş denmez kardeş denir de-Bana öyle bir söz söyledi ki nefesim kesildi bir anda,saatlerce o sözü okudum,donakaladım.Nasıl olabiliyordu da insanlar kalp kırabiliyordu,hele ki o kalp karşısındaki için her şeyi yapabilecek hızda atıyorsa?Bunun cevabını elbet bir gün verebilceğim ama şu an yeri değil.O kardeşime gelirsek sinirle söylemiş olduğu bir söz olarak algılayabilirim fakat içindeki duygu o kadar ağırdı ki…Ona suç atıyor gibi göründüğümü biliyorum.Sana anlatayım sen karar ver.

Ben yani RSG hayatım boyunca etrafımdaki insanların psikolojilerini inceledim,onların hangi durumda nasıl tepki verdiklerini araştırdım,her zaman onların hayallerine saygı gösterdim,isteklerini doğrulayarak destekledim.Çünkü bana göre insan insanın yardımcısı olmalı.Bildiği her şeyi aktarmalı.Bunu şu şekilde yorumlayabilirim;hayattaki en sevdiğiniz insanı nasıl her kötülükten koruyup iyiliğe atıyorsanız ben de etrafımdaki insanlara bunu yapıyorum çünkü ben çoğu insanın aksine hayatıma gerçekten değer verdiğim insanları alıyorum.Benim için öl dese öleceğim insanları hayatıma sokuyorum.Diğer insanlar ise benden bir uçurum kadar uzakta kalıyor.Nedeni de yine sonra anlatacağım bir konu.Böyle böyle biriktirdiğim sıkı dostlarımdan birini sürekli geleceği hakkında uyardığım için,eğer çabalamazsa hayatını mahvedeceğini dillendirdiğim için,sırf onun hayatı boka dönmesin diye ısrar ettiğim için ondan çok ağır bir söz işittim.Ne dediğini merak etme,önemi de yok zaten.Sadece beni kırmaya yetti ve bilemiyorum bu günlerde ruh gibi dolanıyorum,arkadaşlarımdan uzaklaşıyorum,ailemden uzaklaşıyorum,canım cidden yanıyor ama bunu bile kimse farkedemiyor.Ne halde olduğumu az çok bildiğini sanıyordum fakat umrunda değilmişim işte.Aslında kimsenin umrunda değilim.Ben çabaladıkça,insanlara kendimi göstermek istedikçe,kalbim kırıldı diye bağırdıkça iğrenç bir böcek gibi başımı eziyorlar,görmezden geliyorlar.Bunu benden nefret eden insanlar defalarca yaptı,çok kez yaptılar,üzdüler ama biliyor musun ben bu hisle başa çıkmayı başardım.Onları görmezden gelebildim,yok saydım.Sonraysa daha fazla üstüme geldiler ama benim kalkanım vardı.Başka insanlar üstüme geldikce kendime önemi yok seni seven,her zaman yanında olan dostların var diye defalarca telkin ettim.Çünkü biliyordum ne zaman gözümden damla yaş düşse(ki ben hic ağlamam)tüm dostlarım yanımda biterdi.Hüngür hüngür ağlarken sımsıcak sarılırlardı.Ben sakinleşirdim onların yanında,gülümserdim,eğlenirdim,nefes alırdım…

Şimdiyse nefes almamı sağlayan dostlarım tek tek benden nefret eden insanlar gibi davranıyorlar.Bana onlardan uzak durmamı söylüyorlar.Söylesene insanlar neden bu kadar acımasız?İnsanlar neden böyle kolay kalp kırabiliyorlar?Hani o dost kazığı yedim diyen insanlar var ya ben onları gördükçe şükrederdim benim sotlarım öyle değiller diye.Peki şimdi ne oluyor da kalbimi böyle param parça ediyorlar?Ne oldu da ağlatmak için binbir oyun ediyorlar?Ben anlayamıyorum.Kimseye de anlatmıyorum.Çünkü hem yoruldum hem kimse de umursamıyor artık.Hani diyorum keşke yanlış bir şey yapsam da özür dileyebilsem.Ama inan bana hiçbir şey yapmıyorum onları düşünmekten başka.

Peki ben bu hisle nasıl başa çıkacağım?Öncesinde yaptığım gibi herkesten uzaklaşıp onları silerek mi?Bu mümkün mü?Bilmiyorum ama dayanamadığım aşikar.Ağlamamak için dudaklarımı ısırdığım geceleri unutmak ne kadar kolay olabilir?Bilmiyorum.Sadece yazmak rahatlatıyor işte.Belki birileri anlar ve kendi hayatındaki insanları önemser.Etrafınızdaki insanları gözlemleyin ve mutsuz insanları-nefret dahi etseniz-önemseyin.Onları mutlu etmeye çaba harcayın.Kırdığınız kalplerden özür dikeyin.Çünkü hayat kalp kırmaya değmeyecek kadar kısa…

Öneri Müzik: İnanması Zor (Sana Bir Sır Verceğim jenerik müziği)

RSG

Ne düşünüyorsun ?

0 puan
Artı oy Eksi oy

Bir Yorum

Yorum yaz

Bir cevap yazın

İnsanlık Üzerine/Mutlu Muyuz ?

Karanlığı Söndürmek