Cansu Çubukçu
bir sarhoşa rastladım kordon’un günbatımında
denizi kanatıyor sandım devirdiği kan çanaklarıyla
baktım gökyüzü de kızılmış meğer
kırıkları mı battı anlamadım bulutlara da
bakarken konak’a doğru bir ağıt dilinde
güneşeydi sanırım bitmişti çoktan şişe
küfür iliştirip arasına verip bi’ iki es
esen lodosa sövdü ağrıdı başı diye
kardeşim keşke dediğin gibi olsaydı
şişeni sadece lodos doldursaydı
çünkü şarapla karışınca öldürdü seni
sanmak güneşin nisyana karıştığını
şimdi bakınca günbatımına yağmur sonrası
hala görürüm denizin parça parça yaralarını
pembelikler saklamaya çalışsa da ara ara
güneş de ben de biliriz o sarhoş gözyaşlarını
Oldukça güzel ve başarılı bir şiir. Bayıldım ve çok etkilendim.