Benim bir yanımı saran
aynı
Soran olsa
bu cevap bekleyen bir direniş değil
Elleri ekmek tutan çocuklara sormalı
Tütünü sarana
Çapayı toprağın karnına
vurana
Nasıl burkulur yüreği de
dili aman demeye varmaz
Ah!
Geceyi bölen sessizlik
kulağıma nicedir aşina
Ben bir kentte yine böyle
sevdaya düşmüştüm
Hem benim gölgem de mesüldur
yaptıklarımdan
Bir kez olsun nedendir diye sormadı
O bilir ben bu kelimeleri
kaldırımlardan toplarım
Bir çocuk düşürmüştür cebinden
Bir kadın gözlerinden
Oysa sevdanın göverdiği vakitlerde
bana mahpusluk düşer evlerde
Camların buğusu bana
otobüs yolcuklarını
hatırlatır
Kendi nefesime
çizdiğim resimleri özler gibi bakarım
Halbuki herkesin payı vardır
Bu amansız bekleyişte!