Nefret

Bir hata yaptığımda  ya da yaptığım bir eylemden sonra kendimi kötü hissettiğimde.Karşıdaki insanla gidip uzun uzadıya konuşmak istiyorum.En son sarılarak konuyu halletmek ve kalp rahatlığı ile ayrılmak istiyorum.Ama insanların bundan ne anlayacağını ,bu davranışın ne  değiştireceğini ya da sonunun dilediğim gibi barışla bitmeyeceğini bildiğim için hep geri durdum.

Belki de bir köküdür bu geri duruş.Çünkü ne vakit üzülsem yasa dedigim gibi kötü birşey yaşamış olsam her seferinde haklı yada haksız da olsam muhattabım ile konuşmak geliyor içimden .Evet neyden korktuğumdan bahsedicektim.Ben her seferinde  konuşmayı düşünürken eğer gidip konuşsaydım bidaha asla kimseyle konuşmaya ve kalp almayı bile düşünmeyeceğimi  bildiğim için korkuyorum.

Açıkçası doğruyu söylemek gerekirse insanlardan nefret etmekten korkuyorum .Eger bir gün insanlardan nefret edersem.O gün yaşadığım bu  dünya  bu hayat bana bir cehennem olur.

Bu yüzden nefret ettiğim tek şey nefret…