Gece

Gece.

Üşüyorum.

Bekliyorum, yine bekliyorum.

Benimkisi gelmeyecek olanı beklemek sadece. Bazen bir güzellik bekliyorum bu dünyada.

Sanki hala güzel olan kalmışcasına.

Bazen geceyi dinliyorum. Sessizliğini dinliyorum.. Gecenin hüznünü dinliyorum. Yaşanmışlıkları anlatıyor bana. Yalanlardan arınmış bir dinginlik hakim havada.

Aklıma geliyorsun bazen sanki bu mümkünmüş gibi hala. Aklıma gelişinde ne hissetmem gerek onu da bilemiyorum artık. Zaman hızla ilerliyor hiç olmadığı gibi.

Güneş hiç doğmasın diyorum bazen. Yeni bir gün demek yeni yalanlara hazırlanmak demek olmuşken bu yaşam mücadelesi de ne?

Bazen çok seviyorum seni, eskisinden bile çok seviyorum bazen sanki bu mümkünmüş gibi hala. Ama seviyorum. Sevdikçe de uzaklaşıyorum senden.

Biliyorum. Sevilmemesi gerekeni seviyorum. Belki de artık sevemiyorum. Belki de tüm bildiklerim yanlışmış bazen. Seni sevmiş olmam gibi yanlış. Hala gözlerinde mutluluğu aramam gibi yanlış.

Bazen bir bakış bize tüm pişmanlıkları anlatamaz mı? Tüm yaşanmışlıkları anlatan bir bakış binlerce kelimeden değerli değil midir bazen?

Bazen o bakışta yalandır işte.

Bir rüzgar esiyor.

Soğuk .

Özlüyorum. Kendimi özlüyorum.

En kötüsü artık seni özleyemiyorum. Hissizleşiyorum gün geçtikçe.

Ümidimi yitirdiğim her gün kendimden bir parça kaybediyorum.

Dünyanın güzel, insanların iyi olduğuna inanamıyorum. Kayboluyorum bazen. Oturduğum yerde kayboluyorum.

Sevdikçe mi zarar veriyoruz?

Bazen bekliyorum yine.

Beklenmemesi gerekeni bekliyorum yine.

Bir kez daha güneş doğuyor,