İçinde Yeri Ayrılmış Özel Boşluk

OLAĞANÜSTÜ RENKLİ KADRO
Aile. Aile önemlidir değil mi. Dört harfli kuyruklu yıldız. Senin pusulan. Tartışmasız bu hayatta en sevdiğimiz en değer verdiğimiz. Kimi 3 kişiden oluşur kimi kocaman dev kadro. 3 kişi de olsa 7 kişi de olsa yürekte hissedilen şölen hep aynıdır. Sırtını hiç şüphesiz yasladığın gölgesinde güveni yudumladığın kocaman bi çınar işte. Şükür sebebi yaratana. Yeryüzüne gelişinin ilk gününde bahşedilen hediye. Pakete sarılı kutudan kurdele çözmedin belki ama onlara ilk temasında hissettin en özel yerden en ince hediye olduklarını. Seçme şansımızın bize sunulmadığı bu eşsiz hediyeye şükranlarımız sonsuz elbet.
Gelelim birebir kendimizin kurduğu o olağanüstü renkli kadroya. Yan yana dizip üzerilerine renk renk kıyafetler giydirip her biriyle duygusal bağ geliştirip muhabbet ettiğimiz sindi bebekler kadar özel ve de güzel. Vardır hepimizin kanından olmasa da canından saydığı minik renkli bi dünyası. Hangi yaşında nasıl nasip olur, nasıl gelişir ve de kemikleşir bu dünya bilemezsin anlayamazsın bile. Kuruluverirler hayatına otururlar gönlünün en ince yerine. Bakmışsın aynı şeye öfkelenir aynı şeye aynı anda kahkahayı basar olmuşsunuz. Aynı bisküviyi sekiziniz bir bölüşür olmuşsunuz. Birinizin canına taş değse diğeriniz kanar olmuşsunuz. Hayatta birbirinize sırdaş olup dertdaş olmuşsunuz. Aile oluvermişsiniz aile. Her biriniz farklı renk de olsa toplamınız gökle renkdaş oluverir de anlayamazsınız. Bilemezsiniz hangi zaman nasıl oldu. Bir bakmışsınız birbirinizi dualarınıza katar olmuşsunuz. Daha özeli var mı yahu?
Size farkında bile olmadan kendi renkli dünyamı anlatır olmuşum. Var benim de canımdan saydığım güzel bi ailem. En kızdığım ama hiç de kıyamadığım 7 renk. Evet her biri apayrı bir renk içimde. En kederli zamanlarımda bir kağıt olur kurulurum önlerine içimi renkten renge boyasınlar diye. Belki kırmızının gülüşüyle dağılır turuncunun susup gözlerime bakmasıyla dinginlerim az biraz. Onlarla güç buluyorum kendimde. İlginç ki onlarla savunuyorum kendimi hiç bilmeseler de içimde yenik düştüğüm her duyguma. Demem o ki varlıklarıyla güçlüyüm. Canlarının sağlığıyla huzurluyum. Kalemimden anlamış olmalısın ki gönlüm ayrı yandı bu 7 kalbe sevgili okur. Güzel pişti dostluk ateşiyle içim oluk oluk. Öyle bi minnet ki kalemime vuruyor işte durduramıyorum. Sadece kalemime değil gözlerime de vurur bazen gözyaşı olur akar gider hissettiğim duygular. Şimdi ülkenin dört bir yanına serpilmiş olan bizi, ayakta tutmayı becerebilen o bağa en derin teşekkürüm. Yollarımızı daha 15 yaşımızda kesişterene minnetim. Biz güzel tutunduk. Tutunduk ki öğrendik özlemlerle savaşmayı. Dostluk kıymetli. Dostluk naif.. Dostluk kırılgan.. Yaşamasını bileceksin. Ayakta tutmasını bileceksin. Beklentisi çoktur dostluğun. Başta vefa ve sabrı bileceksin. Sırtını ancak uzanamadığın yeri kaşısın diye döneceksin birbirine. Her kimle kurmuşsan bu eşsiz nimet olan bağı, tutun. Güven duy o bağa. Siz güvendikçe güzelleştirecek sizi. Güçleneceksiniz. Derdinde ve de çaresizliğinde bildiğin akıl edebildiğin şeyler de olsa tesellin, dostlarından dinlemek isteyecek yüreğin. Biz dünyaya gelmeden yeri ayrılmış bir boşluk var bile kalbimizde. Seçme şansımızın sunulmadığı ailemizi bir tarafa kanın değil fakat canından saydığın aileni bir tarafa oturtabil diye. O boşluk gümbür gümbür şenlik alanıysa şimdi, sakın kaybetme. Ha o yer ilk günki gibiyse hala, sabret daha zamanı vardır belki en güzelleri için.
En güzel dostluğu yaşatan güzellerime minnetle..