in

Girdap

Kaçak bir yolcuydum kendi benliğimdeki arayışlar içerisinde. Feryatlar figanlar sararken ruhumu, ben ağlardım gündüzleri gülümserken. Zehirdi bazen sözler bazen de en büyük tesellimdi nedensizce. Evet, nedensizlikler silsilesinde yok olurken izliyordu Tanrı bizi. Kainatta hiç kadar bir varlığım, inanırım inanmadığıma zira. Önce ellerim büyüdü sarmalamak için en derin dehlizlerdeki çığlıkları. Acıtan belli ancak acıyan kim bilinmezdi bu gibi durumlarda. Susmam gerekliydi çünkü bana söylenilen buydu. İnsan korkularından kaçmaktan yorulmuyordu ki! Sanırım kişilik bozukluğu içerisinde son nefesimi vereceğim.

Ne düşünüyorsun ?

0 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

Maske

Pia