in

Labirent

Yine aynı yerdeyim. bir labirentteyim, düşüncelerimin oluşturduğu bir labirent bu asla çıkışını bulamıyorum aksine ben aradıkça daha da karmaşıklaşıyor bu labirent.kurtulmak için düşünmemem gerekiyor ki bu imkansız. çıkış yolu aramak bile düşünmeme sebepken ben nasıl düşünmeden durabilirim ki? yürüyorum ama gözlerim kapalı sadece hissediyorum. labirentin bazı yerleri yoğun bir kasvet içerisinde bazı yerleri ise hafif bir huzur veriyor. ama yok yine de çıkışı yok. her ne kadar kurtulmak için düşünmeme gerekse de düşünüyorum. nasıl girdim ben buraya? ama cevap yok çünkü ben buraya düşüncemin oluşturduğu bir kapıdan girmedim belki ben oluşturdum bu labirenti ama kapısını yapmadım çünkü bu labirent tamamen etrafıma örülmüş duvarlardan oluşuyor. beni direk içine hapseden bir labirent bu tek sıkıntı ise girişi olmayan bir yerin nasıl çıkışı olabilir ki? işte buna cevap var. çıkış yok buradan kurtulmanın tek yolu düşüncelerinden kopmak ya da asla düşünmemek yani ölmek. bu öyle bir labirent ki ya sen ölünce sana çıkışı sunacak ya da sen unutunca. hangi yolu seçeceğin sana kalmış.

Ne düşünüyorsun ?

0 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

Vedalardan Bahsetmek

Gözlerin