Kimiz?

Kimiz biz sahi? Bir deri bir kemikten ibaret nankör varlıklar mıyız? Yoksa çok mu özeliz, çok mu harikayız? Saçmalamayın. Hiçbiri değiliz. Neyiz biz biliyor muyuz? Bilmiyoruz ki. Bizde farkında değiliz ne olduğumuzun ve ne olacağımızın. İnsanız işte. Duygularımız var, düşüncelerimiz var. Peki biz nasıl yönetiyoruz bu duygu ve düşünceleri? Söyleyeyim ben size, harcıyoruz. Gereksiz insanlar için harcıyoruz. Gereksiz heveslerimiz için harcıyoruz. Çünkü biz insanız değil mi? Üretiriz, tüketiriz. Bu sistemi ruhumuza da uyguluyoruz. Acımasızca bir kalıba sokuyoruz ruhumuzu. Bir an olsun özgür bırakmıyoruz ruhumuzu, zihnimizi. Duygular düşünceler üretip tüketiyoruz. Hemde bir hiç uğruna. Aptallığa bakın! Şimdi kimse demesin bana, ne diye aşağılıyorsun insanlığı diye. Çünkü dediğim gibi, biz insanız. İnsanlık değil. İnsanlığımız yok bizim. İnsanlıktan başka her şeye sahibiz. Asıl ihtiyacımız olan şeyden başka her şeye sahibiz. Ne işe yarar ki? İnsanlığımız olmadıkça, insan olsak ne işe yarar söyleyin bana. Yaramaz, hiçbir işe yaramaz. Bizi bitirmekten bizi yok etmekten başka hiçbir işe yaramaz. Ne olursunuz, kendinize gelin. Bırakın sağcıyı solcuyu, büyüğü küçüğü, zengini fakiri. Bırakın şu ayrımlarınızı. Bırakın artık şu önyargılarınızı. Vazgeçin insan olmaktan ve gidip insanlığınızı arayın. Emin olun ki, o insanlığı çocukluğunuzda bulacaksınız.