Nasip rabbimizin bize sunduğu karşılıksız sevginin resmi evrakıdır, belgesidir. Hayatımızın belli aralıklarla süslenmesidir. Bunu minik renkli led ışıkları gibi hayal edebilirsiniz. Doğduğumuz günden dünyaya veda edeceğimiz güne kadar uzanan ince uzun led ışıkları. Başımızın hemen üzerinde gittiğimiz güzergaha göre bizi takip eden ışıltılı yol arkadaşları. Kimi zaman yeşil yanıyor kimi zaman mavi.
Gün oluyor, günler oluyor belki haftalara dönüşüyor ve başımızın üzerinde bir tane olsun ışık yanmıyor. Her yanmayışında bir adım daha atıyoruz. Yine karanlık. Bir adım daha, yine karanlık. Bu böyle günlerce sürüyor. O zaman düşünüyoruz ki her şey kötüye gidiyor. Düzelmeyecek, hiçbir şey iyi olmayacak. Kalbimizi umutsuzluk sarıyor. İçinde kaybolduğumuz karanlıklara rağmen biz yatsı namazını kılmadan uyumuyoruz. Sabah namazına uyanmazlık etmiyoruz.
Ve günler geçiyor, rabbimiz imtihanımızın sonlandığını müjdeliyor ve başımızın üstünde rengarenk ışıklar yanıyor. Hepsi birden yanıyor. Karanlık son buluyor, gökyüzü rengarenk coşuyor. İşte o an başımızı göğe kaldırıp ışıklara, daha ileri bakıp yıldızlara haykırıyoruz ve diyoruz ki;
“Elhamdülillah Allahım. Kalbime koyduğun kederin ardından müjdelediğin sevince muhtacım.”
in Denemeler