in

Şizofrenik bir Gözlem

Bulutların hapsinden,özgürlüğe kavuşan su damlaları bulunduğum kaldırıma değip,dağılıyorlardı.
Leyla ile Menun gibi…
Onlar da kavuştuklarında mahvolmuşlardı.Gerçek aşkı bulmuşlardı çünkü.
Belki bu yağmur damlaları da yeryüzüne değdikten sonra buluta aşık oluyordur.
“Hey sen!Gecenin üçünde kız başına ne arıyorsun burada?”
Ne arıyorum?
Sadece Tanrı buraya gelmemi söyledi.
“Sana dedim ne arıyorsun?”Miyop gözlerimle zar zor ayırt ettiğim polis üniformalı adamın bağırışına,kemerindeki telsiz sesi eşlik etmişti.
“Ben…şey …Bilmiyorum.”
Kaç!Nefesin kesilene kadar koş!
Sırılsıklam olmuş bedenimi hafifçe titretip,koşmaya başladım.Yağmur yüzünden oluşan su birikintilerine basarken,spor ayakkabılarımın ıslanıp,bu damlaları çorabıma ulaştırması içimi gıcıklatıyordu.Biraz da vicdan azabı duyuyordum.Yeryüzüne inip,dağıldıkları yetmiyormuş gibi kendilerinden bir sürü daha bulup,birleşiyorlardı.Pişmanlıkları daha çok pekişiyor,pekiştikçe daha çok pişman oluyorlardı belki.
Islak yerlere basma.Onlar yeryüzüne aşık olduğunu sanan bulut maşukları.
“Tanrım!Bunu nasıl yapacağım.Bu imkansız.Affet beni.”
Bağırdığımı farkettiğimde elimle ağzımı kapadım.İnsanları rahatsız etmem daha büyük cezalara sebebiyet verebilirdi.“Özür dilerim.”
Affedilmedin.Tanrı’ya ardarda 2 hata yaptın
Beyazlara basıyorsun etti 3.
Önüme baktığımda kaldırımın bitip,arabaların geçtiği yolun yaya bölümüne geldiğini farkettim.Yaya geçidine gelişi güzel basıyordum.
Hayır Rigel,sadece renkliler.Ezerek az da olsa kapat onları.Renksiz dünyana ne kadar az renk girerse dünyan o kadar senindir.Ezebildiğin kadar,kapatabildiğin kadar hakimiyet kur renksizler içindeki renklere.Çünkü sen en renksiz hükümetsin!

Ne düşünüyorsun ?

0 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

Yaramızda kalsın

Bilmiyorum