Çağrı

Kalbimin ıssızlarında gecekonduların

Sokaklarındadır neşeli çocukların

Akşamüzeri dönerler yuvalarına

Yeni bir oyuna dalarlar henüz uyumadan

Sobasız soğuk odalarında buzdan yataklarda uykuya dalıverirler.

Rüyalarında ben hiç olmam onların,

Benimkindeyse onlar…
Başka şey için çağlar bu sular

Bambaşka bir şey için geniş yeşil düzlükler

Sakinlerini bekleyen koca ovalar

Herkeste kızıl, sarı topraklar

Topraklarında başka çiçekler, otlar.

Batıp çıkan sabit sanılan dağlar.
Günler doğarken büyür çocuklar

Yenileri doğar doğmaz öldüler.

Tekrar ile sürüp gitmez bu devran

Zaman olacak taşacaklar evlerden.

Daha sağlam çakacaklar temeli dünyalarına

Yine de

Depremlerinde daha çok ölecekler.

Bir görünüp bir kaybolacaklar.

Ne birbirinin aynı ne de farklılar.
Çatlatmadan bırakmayacaksın toprağımı.

Son damlasına kadar içeceksin pınarlarımdan

Tüketebileceğin hiç bir şey kalmadığında

Bir kibrit çakacaksın.
Dedim ya başka bir şey için tüm olanlar, hepsi.

Bambaşka bir dünya verilecek ikimize de.

Tüketmediklerimiz nisbetinde zengin,

Denizi daha mavi, yeşili bir başka, dalı, kuşu, aydınlığı…

Tüketmeyelim henüz başındayken hikayenin çocuklarını, çocuklarımızı.