Ahmed Arif'in Leyla Erbil'e Mektuplarından Satırlar

“Canım benim, bilir misin, ‘canım’ dediğimde içimden canımın çıkıp sana koştuğunu duyarım hep.”

“Bir daha dünyaya gelsem aynı hayatı, daha ustaca ve korkusuz yaşarım. Ama bu sefer seni tanımakta gecikmem.”

“Dişine zar, boynuna ter olasım gelir. Gün yirmi dört saat seni düşünmek. Ne yüce, ne sonsuz bir duygu bu bilir misin ki?”

“Gözlerinden, burnunun üst dudağına düşen fark edilmez incecik gölgesinden öperim canım. Öperim ömrüm. Yaşşa!”

“İnsan ya muhtaçlık, mecburluk olmadan sevmeli yahut da benim senin gibi amansız, vurgun…”

“Sana doymak korkunç ahmaklık olur.”

“Ölüm bile getirsen güzelsin ömrüm.”

“Hep seni hayalliyorum. Korkunç… Dicle’ye inerim sen, konuşmaya giderim sen. Tabağı tuttuğumda, buzu kırdığımda, en çok da mısra çekerken..”