in

Kağıttan gemi

“Neden kağıttan gemi?” İskelenin canını acıtan dalgalar sandaletlerimin altından gondol taklidiyle ileri geri kayarken dizlerimi kendime çektim. Gözlerim sol el parmağından kalbe giden damarı üzerine konulmuş dövmesindeydi. “Çünkü insan özünde ağlayarak geldiği bu dünyada uçsuz okyanustaki kağıttan bir gemi kadar dayanıksız, savruk. Suda asla yalnız değil, yoldaşı balıklar, kardeşi cam şişelerde mesajlar var; ama bunu fark edemeyecek kadar kör, kağıdın beyazı kadar saf ama karalanmaya izin veriyor. Bu dövme burada çünkü onu her gördüğümde yeniden anlamalı, bununla yaşamalıyım. Ben bu kağıttan gemi kadar aptal değilim. Ben okyanusum. Bedenim olmasa da ruhum uçsuz.

Ne düşünüyorsun ?

0 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

Bay Z.

Bilinmeyen Adanın Öyküsü