ebrar
Yaşamak için zaman bulamıyoruz artık
Hayallerimiz hep gökyüzünde
Düşüncelerimiz hep kağıtlarda kalıyor
Bizim yetişmemiz gereken işlerimiz
Girmemiz gereken toplantılarımız var
Lakin sevmeye zamanımız yok
Sadece bir dakika durup düşünmeye cesaretimiz kalmadı
Korkuyoruz hem de çok korkuyoruz
Ya gerçekleri görürsek diye
Yalan dünyamızda mutlu olma çabası içerisindeyiz
Sırtımızda sorumluluğun hamallığını yapıyoruz sadece
Yanımızdan geçen aç kediyi görmüyoruz mesela
Ya da bir damla suya muhtaç o ağacı
Oysa birkaç saniye ayırsak bir hayat kurtaracağız belki
Ama yükümüz o kadar ağır ki en çok da bizimkisi ağır hem de
Bir saniye dursak ezileceğiz altında
Oysa boşa taşıyoruz o yükü
Sonunda varması gereken bir evi yok onun
Bekleyen bir sevgilisi
Kurtaracağı bir hayat yok o yükün
Sadece taşıyoruz işte
Herkes ne kadar güçlüyüz görsün diye
Bir de dedim ya korkuyoruz işte
Ya fark ederlerse hiçbir işe yaramadığımızı diye
Öyle sahte acılar uyduruyoruz ki kendimize
Gözlerimize perde çekiyoruz gerçek acıları görmemek için
Olurda bize muhtaç birini görür
Acısını tadarız diye
En kötüsü üstadım sonumuz
Bomboş bir hayatın sonunda
Bencilliğimizde boğulacağız
