Köprünün kenarında duruyorum
Ne geri gidebiliyorum ne de ileri
Zamanı geri saramıyorum
Balıklarla konuşamıyorum
Annemi geri getiremiyorum
Gözyaşlarımı engelleyemiyorum
Saçlarını okşayamıyorum
Seni göremiyorum
Sana giden bütün yollar bana kapalı
Bu gece bütün yıldızlar el ele sanki
Bir melodi tutturmuşlar
Ay daha bir parlak
Gökyüzü bulutsuz
Deniz köpürmüş
İnsanlar yorgun
Köşede bir çocuk ağlıyor
Elinde eskimiş bir bebek var
Bir kez daha denize bakıyorum
Kendimi karanlık sulara teslim ediyorum
Tanrım, lütfen duygularımı al
Bu dünyayla savaşamıyorum