in

Sana uzak sabaha yakın…

Bir ay ışığında,

Gözlerimi kapattım sana geldim. Koşar adımdan biraz hızlı.

Kapına geldim uykumun en tatlı yeriydi.

Kapının önüne dikenli teller.

Gözlerim kapalı.

Elim kanlı.

İçimde acı.

Ama yine de en kuytu yerinde bir umut.

Sana geldim, kapına.

Gece vaktiydi, uykumun en tatlı yeriydi.

Acıyan kalbimdi kanayan sol elim.

 

 

Sen uyurken, bense uykumun en tatlı yerindeyken, sol elimin en çok başparmağı kanarken.

Sen uyurken ben bir uyurgezer misali gece vakti sana gelirken.

Yürüyor muydum koşuyor muydum aslında hiç hatırlanmazken,  sana geldiğim gerçeği bana kalırken.

 

Sen uyurken.

 Sonrası cinayet gibiyken.

Açtığım zaman gözlerimi elim kan olurken, her yer zifiri karanlıktı.

İçim ürperdi o an, bilirsin panik olurum karanlıkta.

Bir atak geldi. Sonrasında ışığa koşma hissi her panik atakta olduğu gibi.

Elimdeki kanı unuttum o an. Gitmeliydim, sabaha koşmalıydım.

Nefes almanın başka bir yolu yoktu çünkü. Senden uzağa sabaha yakın…

Ne düşünüyorsun ?

0 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

İnsan

Geçmişe Cevher Kala