Tuğba Dereli
Hayatta kabullenmesi en zor iş alışmak olsa gerek. Varlığına alışmak..
okumaya alışmak..
Sevmeye alışmak belki de en zoru yokluğuna alışmak.
Çünkü alışmak değişmekti bir nevi,
değişmeye alışmak bile zordu aslında.
Mesela yanında bir insana, kalbinde bir sıcaklığa. Sonra birden usulca uzaklaşıveriyor yanından ve soğumaya başlıyor sıcaklığına alıştığın kalbin.
Ya da bir dost Rabbimin senden daha çok sevdiği bir dost…
Cümleyi hangi kelimelerle tamamlayacağını bilemediğin bir ayrılık geliyor kapına, insanlar toprağın altına bir hazine gibi saklıyor onu ama ne hikmettir bilinmez; gökyüzüne bakıp anıyorsun onu bir kuş olup uçsam diyorsun. Kim bilir belki de yerin dibi gökyüzündedir…
