in

Yalnızlık Yanılgısı

Yalnızlık aynada kendini ikinci biriymiş gibi gösterir. Bu kişi belki hiç çalınmayan bir zil, hiç aranmayan bir telefon, sadece bir kişinin göz yaşlarıyla ıslanmış bir yastık suretinde görünebilir. Bu uyarıcı yansıma hayatın ve “kaderin” bir başına bıraktığı ruhlardan dilediği yetersiz bir özürdür, hayatın bize sunduğu tüm mutluluklar gibi anlık bir mutluluk sunabilir ancak asla gerçek değildir. Yalnız olmayan insan ise aynada sadece bir kişi görür, o da kendisidir. Kendi ruhu, bedeni,zihni ve bu olağanüstü birleşmenin üzerinde diğer ruhların, bedenlerin, zihinlerin izleri. Belki bir tebessüm, belki bir göz yaşı ya da düşünülmeden sarfedilen birkaç kelime. Fakat hepsi o insanın kendi benliğinde toplanmıştır, çünkü o sadece kendisidir, aç ve hırçın ruhunu sakinleştirebilmek için “cansız”varlıklara ihtiyaç duymaz. Bu durumda aslında kendi kendine yetebilen insan yalnız insan değildir; diğer insanlara tutunan,tutunabilendir. İnsanın ruhu ve  bedeni yalnız kendi türünden gelen etki ve müdahalelerle yücelir veya aşağılanır, “cansız” varlıklarla ruhu doyurmaya çalışmak onun yalnızca daha da acıkmasına sebep olacaktır. Sonunda gezilmedik şehir, tadılmamış yemek,okunmamış kitap ve dinlenmemiş şarkı kalmayana dek.

Ne düşünüyorsun ?

0 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

Negatif şeyler

the origins