Kızgınım diyorum , affetmeyeceğim. Ruhunu kaybetmene sebep olan hala kalbimde yatamaz diyorum. Gün geliyor düşüyorum yaralar açılıyor, açtığın yaralar daha da derinleşiyor. Yine sana sığınıyorum kendime verdiğim sözler öylece uçup gidiyor.
Tutuyorsun ellerimden geçecek diyorsun birlikte iyileştireceğiz yaraları. Aşkın kalbime yeniden ilk gün ki gibi doğuyor kızıyorum kendime. Anla artık kalbim nafile…
Sırf gitme diye kalkmıyorum düştüğüm yerden. Havalar biraz soğusun hemen moraran ellerini ne çok özlemişim. Kokun kalmadı artık zihnimde bir kez daha yanıyor canım.
İşte gittiğinden beri hiç kalkmayaşım bundan. Ne kadar aciz duruyorum karşında, zihnimde ki sana bile aşkından yenik düşmüşüm.
Affetmeyeceğim, gerçekte hiç ellerimden tutmayı seçmediğin için. Ebedi olarak kalacaksın zihnim de. Sana en büyük cezam budur.