Hamuş
Bence şimdi benim bu dünyadaki varlığım, canını çiçeklere adamaya hazır, âşık bir bahçıvandan hallicedir.
Siz ise dikenleriyle meşhur bir gülistanın solgun yapraklı güllerisiniz.
Diken darbelerinizden muzdarip, kanayan, paramparça ellerim, Âşk’ın ruhuma üflediği sabrın son zerrelerinin habercisidir.
Bir rengin bırakın mükemmelliğinden, o rengin yarattığı dinginlikten bile dem vuramayan solgun yapraklarınıza da medet umacak değilim!
Son kum tanesi kendini o dar geçitten aşağı bıraktığında(vakit dolduğunda,karar verildiğinde), geride ya bahçıvansız, başı boş bir gülistan kalmış olacak ya da tüm gülleri kökünden sökülmüş virane bir gülistanın bahçıvanı.
