munarkuzgun
Üzerine defne yaprağı işlenmiş bir bıçaktan doğdum
Ben
Yaralandığında dizleri
m
i
o sildi her seferinde
Acısı geçtiğinde ise çoraplarım ıslanmıştı
Yatılı okula bırakılmış çocuklar gibi vıcık vıcıktı
Acelem vardı, eve hızlı dönmüştüm ve dizimdeki yaralar kalbime çıkmıştı
sen koltukta oturuyordun
o koltukta oturuyordu
herkes koltukta oturuyordu
Film izliyorduk ve benim kalbimden akmış, akan duygularımı bağlamışlardı
senden
ondan
herkesten
duygular akıyordu içime ve ben oldum
aradığım kimse açmayınca, üşümek korkusuyla
kimsenin anlamadığı bir mesaj bırakıyorum telesekretere
yalan söylüyorum çünkü sıkılıyorum nedensiz doğrulardan
şu an sıkılıyorum
dün sıkılıyorum
yine yarın sıkılıyorum
Sonra bir bilgisayar ekranında bir
YER
ÜZÜNTÜ
ZAMAN
gördüm, görüyorum ve göz yaşımla klavyeyi bozuyorum
Aşığımın
mı
Aşık olduğumun
mu
kalemiyle yazıyorum şiirimi ve elimde kağıtla oturuyorum koltuğa
ve sen telefonu çaldırırken telesekreter bağlanıyor
