-Bağırdım!
Hem de çok
Bu ev bu oda nicedir aşina
Sabah olacak birazdan
Birazdan herkesin başlayacak
Bir yere varma telaşı
Ben de katılacağım.
Bir şeylere yararım çabasına kaptırıp
kendimi yola çıkarım.
Kim gördü ki..
Saklandığım gülüşlerin ardında
Kendi mağaramda ben karanlık oyunlarıma devam edeceğim.
Böyle kamaşıyor gözlerim
açmayın perdenizi
Söylemedim mi size
Söylemediler mi size
Kamaşıyor gözlerim
açmayın!
Hem bir zamanlar
ben parkta oynarken
herkes ne çok severdi
beni
Ne çok!
Kim bilebilirdi ki o zamanlar da
kumdan sığınaklar yaptığımı
Sanki benden bu karanlık.
Oysa bir mağara
neden yuva olurdu bir çocuğa?
Denizin kıyısında değil
tam ortasında
Dalgalara meydan okurcasına
her tanesi benim olan parçalarım
vardı
Parçalandım!
Bir yanım kentli
Bir yanım taşralı
Bir yanım çocuk
Bir yanım baba
Her yanım kirli!
İlk vurgunda parçalandım ben.
Her bir parçam fırladığında bu dünyaya
ışığa tutunamadım ben
Bir mağarada buldum kendimi
Kumdan bir sığınak
Her bir tanesi benden
Hem bir zamanlar
parkta oynarken ben
ne çok severdi herkes beni!
-Size söylüyorum durun!
Dikkat edin!
Bas –
–mayın
üstüne
(m)
iç-
–inde
Ben
varım!
(y)