in

Nevrotik

-Bağırdım!

Hem de çok

Bu ev bu oda nicedir aşina

Sabah olacak birazdan 

Birazdan herkesin başlayacak

Bir yere varma telaşı

Ben de katılacağım.

Bir şeylere yararım çabasına kaptırıp 

kendimi yola çıkarım.

Kim gördü ki..

Saklandığım gülüşlerin ardında 

Kendi mağaramda ben karanlık oyunlarıma devam edeceğim.

Böyle kamaşıyor gözlerim 

açmayın perdenizi

Söylemedim mi size

Söylemediler mi size

Kamaşıyor gözlerim 

açmayın!

Hem bir zamanlar 

ben parkta oynarken 

herkes ne çok severdi 

beni

Ne çok!

Kim bilebilirdi ki o zamanlar da

kumdan sığınaklar yaptığımı

Sanki benden bu karanlık.

Oysa bir mağara 

neden yuva olurdu bir çocuğa?

Denizin kıyısında değil 

tam ortasında

Dalgalara meydan okurcasına

her tanesi benim olan parçalarım 

vardı

Parçalandım!

Bir yanım kentli

Bir yanım taşralı

Bir yanım çocuk 

Bir yanım baba

Her yanım kirli!

İlk vurgunda parçalandım ben.

Her bir parçam fırladığında bu dünyaya 

ışığa tutunamadım ben 

Bir mağarada buldum kendimi

Kumdan bir sığınak 

Her bir tanesi benden

Hem bir zamanlar

parkta oynarken ben 

ne çok severdi herkes beni!

-Size söylüyorum durun!

Dikkat edin!

Bas –

         mayın

                   üstüne

                           (m) 

                                 iç-

                                      inde

                                             Ben

                                                    varım!

                                                    (y)

Ne düşünüyorsun ?

0 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

Hürkuş: Göklerdeki Kahraman

Yıldızların Işığında