in

Karanfil

Kör bir karanlıktı benim gecem

Sessiz tik toklarıyla pili bitti saatin

Islak satırlarda sendin her hecem

Artık ömrü tükendi kalbimin.

Zamanım doldu buralarda

Gözyaşlarım döküldü topraklarına

Duvarda eksilen takvim yapraklarına

Bakarak daldım sonsuz uykuya

Rüyalarıma sen gir istedim

Belki böyle diner hasretim

Doksan gündür hep seni bekledim

Niye inat ettin de gelmedin

Baloncuyu bekleyen bir çocuk gibi

Bir umut, bir heyecan sardı içimi

Gözlerim yollarda kulağım kapıda

Ama o baloncu bir daha gelmedi

Sonra bir gün seni buldum

O gün bulutlar ağlıyordu

Hiç siyah giymezdin biliyordum

Bundandır ki tomurcuklar açıyordu

Diktiğim tohumlar bir bir açarken

Rengarenkti bütün çevren

Her zaman taktığın o karanfil

Filizlendi mezar taşında aniden

                                         Nazlıhan Duran

Ne düşünüyorsun ?

4 puan
Artı oy Eksi oy

Şaşıfelek Çıkmazı

Belki bir münacat…