İstasyon

Ben bir zamanlar trenleri çok
Severdim
Rayları değil trenleri
Trenler kavuşmaya benzerdi
Uzak diyarlardan hasretin bir haberi olurdu bazı
Bazı cepheden bazı sıladan gelirdi
Bir zamanlar ben baharı severdim ilk açılan kiraz çiçeği senindir
İlk açılan erguvan
Öylesine değil
Bilmiyorsun bahar her yıl gelmiyor buralara
Trenler boş istasyonlarda durmuyor artık
Umudum hangi bavulda
Bir yolcu unutmuş olmalı mutlak
Birkaç çamaşırı içinde
Hey !
Ben burdayım trenler beni görmüyor
Halbuki tam saatinde kesmiştim ben
Biletimi dünyaya
Kiraz ağacını kestiler
Sen de
Gidiyor musun
Bahara söyle eksik etmesin
Kendini
ben kışları çok üşürüm !