Kentler acıyla yoğrulur
Ne zamandır bu böyle.
Hissettin mi?
Kışın belli eder ancak
bir duvar kimsesiz oluşunu
İşte ben
Çocukların cam önündeki mahpusluğuna aldanırım bu vakitlerde
Ağlamasınlar sakın
Kimse ağlamasın olur mu
Söyle onlara!
Bu dünyaya değecek bir gözyaşın varsa eğer hiç durma sen de
düşür
Akıt bana senden gelen nehirleri
İçimdeki denize sen de karış
Senin de tuzun bulunsun dalgalarda
Kim bilir kaldırır yosunları
Taşlar kıymete biner
İnsanlar anlar belki!