Ela Ertürk
İsyan eriyor
Yağmur damlası içinde,
Kanamış gönlün
Sen inanç soluduğunu sanırken
Yalan zehri süzülmüs ciğerlerine..
Kesinlikle bir marifet temiz oluşu yüreğin
Var bi kere farkın öbüründen
Herkese aynı anda aynı duygu çarpmıyor
Bazen, bekletiyor hayat bürokrasisi
Pide kuyruğundan daha çabuk gelir
Üzülme sırası insanın
Ne zaman hangi ara
Ve
Kim tarafından olacağı
Belli olmaz asla
Bilirsin aşkın kardeşi hüzün
Hüzün hep yüzde gizlenir
Aşk kalpte
Hatıraysa hep beyinde..
Uç uca özenle eklediğin mutluluk notalarını,
Kapıp kaçanlar bir gün elbet
Vicdan taşı altında yargılanır,
Bedenin su yüzeyindeymis gibi
Hafifler kalbin,
Yüzündeki hüzün akar gider
Beyin, hatıraları hiç açmamak üzere
Yakar önce sonra küllerini
Bilinçsiz boşluğa üfleyiverir,
Anlatılır anlatılır da hep böyle
Araya, esas basrol zaman girmedikçe
Trafiği felç eder yaşam zinciri..
Ve bir soru ömür boyu bekleyecek,
Çağlar boyu kavranamayan hayatın anlamı altında
Anlamlı insanlar arayışı niye…
