in ,

Boş Kitap

Birisi vardı karşımda. Gerçek hayatta hislerini çok iyi tanıdığım ama burda yüzünü anımsayamadığım. Bir şeyler anlatıyordu, gözlerimin en derinine bakarak. Derinlerden hep korkmuşumdur şu an ki gibi. Anlamıştı korktuğumu deriince bir nefesten sonra devam etti. 

-Birileri boğuluyor karşında. Elinde ki can yeleği için öyle çırpınıyorlar ki neredeyse bir an bile düşünmeden fırlatacaksın onlara, kurtulacaklar. 

Gözlerim yanıyor hislerim çok derinlerde, dinlemeye korkuyorum. Ama kaçamıyorum da esir düşmüşüm. 

-Bir ses fısıldıyor dur diyor. Seninde ihtiyacın var sen çok daha uzun süredir boğluyorsun, ciğerlerin patlayacak. Aynı kalbinin sevgi için attığı çığlıklar gibi dayanamaz olmuşlar. Bu defa da kendine uzat yardım elini, kendini tamamla. Kaybettiğin eksildiğin ne varsa sana yeniden dönsün. Hem diğerlerine çok daha fazla yararın dokunur. Hiç içi boş kitabın birine yarar sağladığını gördün mü sen ? Sıra sende tutun ve kurtul. 

Gözlerimi açtım hala öyle korkuyordum ki.  Kimdi o ? Ne diye bana bunları anlattı? Çok sonra anlamıştım ki o bendim. Canım daha fazla acımıştı. Rüyalarım da dahi tutunduğum bir ben vardım. 

Ne düşünüyorsun ?

0 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

İçimdeki Çocuk

Gözündeki ben