in ,

Rüyalarda Lojman Havası

Rüyanda çocukluğunun geçtiği yere gitmek bi lütuf.Sanırım lojman çocuğu olmak da öyleydi.

Her çocuk gibi biraz yaramazdım.Zaten insanlar bir çocuktan yaramaz olmamasını nasıl bekler ki? Bir çocuk, çocukken yaramaz olmazsa ne zaman bu hakkını kullanabilir ki?

Çocukluğum…

Okuldan annemin haberi olmadan kaçıp gittiğim ve beni saatlerce arayıp umutsuzluğa düşmesine neden olduğum günler.Ah annecim sadece evimin bahçesinde kumların, çamurların içinde yuvarlanıp, çiçeklerden pasta yapmak isteyen sıradan bir çocuktum.

Geceleri saklambaç oynarken saklanmak için çıktığım ağaç.Geçen gün önünden geçerken kesildiğini gördüm.Üstüme böceklerin düşmesini göze alarak dakikalarca sesimi çıkarmadan saklandığım ağaç kesilmiş.Başka hangi çocuğun çocukluk hatırasını kestiler acaba? Vahşice.

Binaların arkasında karanlık köşelerde sinsice beni korkutmayı bekleyen arkadaşlarım.Çoğunun yüzü silinmiş hafızamdan.Yazık!

Erik ağaçları, ağzımı dayayarak su içtiğim bahçe hortumları, annemin tepkisinden korkarak her tarafımdan su akarken merdivenlerden çıktığım su savaşlarının başlangıcı olan daha büyük bahçe hortumları, sabah uyandığımda kaşımaktan yara yapmış olduğum sinek ısırıkları, apartman duvarlarında gezintilerini korkuyla izlediğim ve hala çok hızlı hareket ettikleri için korktuğum kertenkeleler, düşerek dizlerimi kanattığım kırmızı bisikletim, öldüklerinde ailecek yas tuttuğumuz bir akvaryum dolusu rengarenk balıklarım, adını hatırlayamadığım ama çok sevdiğim komşumuzun onlarca güvercini ve üzülerek hatırlayamadığım diğer ayrıntılar.

Bazı şeyleri hafızanda gerilere ittiğini farketmek üzücü.Hele ki bu hayatının en kıymetli, en hatırlanası dönemiyse.

Çocukluğuma dair hatırlayamadıklarımı şimdilerde içimdeki çocukluğa daha fazla özgürlük vererek dengelemeye çalışıyorum.En küçük şeylerden mutlu olarak.

Bir yetişkinin hayatındaki en büyük başarısı içindeki çocukluğu korumak bana göre.En azından ben tüm gücümle buna uğraşıyorum.Tüm gücümle içimdeki çocukluğu her an hissetmeye çalışıyorum.

İçinizdeki çocuğu mutlu edin bugun.Küçük bir şeyle.Evdeki tüm şeker çikolataları yiyin, bir köpeğe selam verin, ablanızla güreşin, yastıklardan kale yapıp içinde çizgifilm izleyin, babanızın koltuğunun altına girin ve saçmalayın.Saçmalama özgürlüğünüzü kullanın.

Hayatınızda hatırlayamadığınız en küçük fakat en önemli ayrıntılar için, çocuklaşın.

Ne düşünüyorsun ?

0 puan
Artı oy Eksi oy

Bir cevap yazın

Eksik Parça

Bu bir hata mı?