Sude
Sensizliği en çok,
Saat ona gelirken;
Yalnız başıma yemek yediğim
Masada düşünüyorum.
Akşamları dumansız gökyüzü
Kalbimi sarsıyor.
Beklemek benim için yorulmak
Belirsizlik ise sağır eden bir çığlık.
Net bir pencerenin ardından bakmalı artık.
Yoksa korkmadan
İndirmeli camı çerçeveyi
Benim göz yaşlarım çoktan paramparça olmuşken
Bu duyguya başka ne demeli?
Nasıl da kırmışsın beni…
Bu masada anlıyorum.
Şimdi sensizlik ve sessizlik
Elmacık kemiklerimden aşağı…
Göl manzaralı pencerelerimiz olmalıydı.
Acını, mutluluğuma basmalıydım.
Şu anda yalnız olmamalıydım.
Anlıyorum ki;
Olmayacak bir yazgıya,
Bel bağlamamalıydım.
